"Nieuchwytna narzeczona" - Stephanie Laurens

Autor: Stephanie Laurens
Tytuł: Nieuchwytna narzeczona
Wydawnictwo: BIS
Seria/cykl wydawniczy: Czarna Kobra tom 2
Rok wydania: 2011
Liczba stron: 496
Kategoria: romans
Tłumaczenie: Magdalena Sikorska



 



(Wypożyczona z biblioteki)
 Akcja odbywa się w roku 1822 od 2 września do 20 grudnia tego samego roku.
Emily Ensworth – główna bohaterka – została wysłana do Indii przez jej rodziców, ponieważ jako 24-letnia dama musiała w końcu wyjść za mąż, za mężczyznę, który odpowiadałby jej wybrednemu gustowi. W tym egzotycznym kraju odwiedziła swoją rodzinę. Miała tam poznać dżentelmenów, by w którymś z nich odnaleźć tego jedynego. Sprawa się pokomplikowała, kiedy jeden z oficerów oddał jej list świadczący o istnieniu kultu Czarnej Kobry oraz o tym, kto jest jego przywódcą. Otrzymany list miała przekazać półkownikowi Delboroughtowi (czy jakoś tak). Oficer, od którego Emily dostała list zginął chcąc powstrzymać ludzi Czarnej Kobry podążających za ich orszakiem.
Po otrzymaniu listu i przeczytaniu go półkownik wiedział co zrobić. Siedzieli z Emily w barze i rozmawiali z nią. Między Emily a Garethem – obecnym przy stole – coś zaiskrzyło.
Następnego dnia Emily dowiedziała się, że czwórka oficerów obecnych przy stole w barze złożyła rezygnacje i wraca do Anglii. Dowiedziała się którędy płynie Gareth i „przypadkowo” ruszyła w tym samym kierunku. Kiedy wysiadła w porcie do którego również zmierzał Gareth ludzie na okręcie oficera dostrzegli członków kultu chcących zaatakować Emily. Gareth doskoczył do niej i pomógł się jej wyślizgnąć z tłumu bez uszczerbku na zdrowiu.
Od tamtej pory zaczęła się ich wspólna droga w walce z kultem. A co było dalej, dowiecie się po przeczytaniu tej inspirującej książki :)

Na początku akcja bardzo fajnie się rozwija, tak w połowie zaczynają się barwne opisy współżycia bohaterów, które na początku są fascynujące, a potem robią się – według mnie - nudne, bo występują za często. W książce jest czas, w którym Emily i Gareth kochają się każdego wieczoru. Ile razy mam czytać praktycznie to samo? Autor na siłę starał się oddać głębię ich więzi i za każdym opisem starał się coś zmienić, bardziej zaciekawić czytelnika. Zastanawiałam się czy nie pominąć tych fragmentów.Jest to druga książka , którą w ostatnim czasie przeczytałam i która ma niecałe 500 str. Muszę stwierdzić pewne podobieństwo. Mianowicie nie na każdej stronie dzieje się coś, co zachwyca. Czasem autor opisuje skrupulatnie różne powtarzające się sytuacje, lub jest ich taki ogrom, że można się pogubić. Grunt, żeby nie stracić wątku.
Oprócz tej jednej rzeczy, chętnie polecam przeczytanie książki, bo jest tego warta. Jeśli tylko ktoś lubi czytać romanse z dreszczykiem emocji – zachęcam! Naprawdę warto.

Ocena: 11/10